Οι περισσότερες παραδοσιακές συνταγές της Ρόδου έχουν τις ρίζες τους στη δωρική Ρόδο, την εποχή όπου τα δημητριακά είχαν ιδιαίτερη θέση στο διαιτολόγιο των Ροδίων. Ο Αθηναίος στο έργο του «Δειπνοσοφισταί» αναφέρει ότι οι Ρόδιοι στην αρχή του δείπνου έφερναν αγοραστούς άρτους, μεταξύ αυτών και τον «εσχαρίτη», ένα γλύκισμα καμωμένο με λάδι, κάτι σαν τις σημερινές τηγανίτες με μέλι και τον «Αταβυρίτη». Στην αρχαία Ρόδο αγαπούσαν ιδιαίτερα την ψαρόσουπα.
Το γεγονός ότι τα προϊόντα της θάλασσας είχαν πολύ μικρή θέση στο παραδοσιακό διαιτολόγιο μαρτυρά ότι οι συνταγές αυτές διαμορφώθηκαν κατά τους ύστερους μεσαιωνικούς και νεότερους χρόνους όταν οι ιστορικές συνθήκες οδήγησαν τη ναυτιλία της Ρόδου σε παρακμή και έστρεψε τους κατοίκους του νησιού στη γεωργία και την κτηνοτροφία.
Ορισμένες από τις διατροφικές συνήθειες της Ρόδου τις συναντά κανείς και σε πολλές περιοχές της Μεσογείου όπως για παράδειγμα τη Μικρά Ασία και τη Νότια Ιταλία, γεγονός που μαρτυρά τους αρχαίους συγγενικούς δεσμούς και τις επαφές που είχε η Ρόδος με τις χώρες αυτές. Η γαστρονομία άλλωστε δε χρησιμοποιείται μόνο για την ικανοποίηση βιολογικών αναγκών αλλά και για τη σύσφιξη των κοινωνικοπολιτιστικών σχέσεων διαφορετικών ανθρώπων και ομάδων.
Κάποια από τα φαγητά αυτά έχουν μυητικό ή θρησκευτικό χαρακτήρα όπως για παράδειγμα τα φαγητά και τα γλυκίσματα που πλαισιώνουν αρραβώνες, γάμους, βαφτίσεις και θρησκευτικές γιορτές όπως το Πάσχα, τα Χριστούγεννα και το Δεκαπενταύγουστο.
Με δεδομένο ότι η Ρόδος αποτελούσε πάντα σταυροδρόμι των πολιτισμών, η γεύση και η διατροφή έλκει στοιχεία από την Ασία, την Ευρώπη και την Αφρική. Η βάση της ροδίτικης κουζίνας ήταν πάντα το σιτάρι και η ελιά, ενώ οι περισσότερες τροφές περιλαμβάνουν στοιχεία της ροδίτικης γης, της κτηνοτροφίας του νησιού και της αλιείας.
Σήμερα η ροδίτικη μαγειρική στηρίζεται σε νοστιμιές της θάλασσας, σε πρωτότυπες σαλάτες που δημιουργούνται από νέα κηπευτικά προϊόντα όπως η ρόκα, το αβοκάντο και το εστραγκόν που καλλιεργούνται στο νησί και σε κρεατικά μαγειρεμένα με νέες σύγχρονες συνταγές.
Το γεγονός ότι τα προϊόντα της θάλασσας είχαν πολύ μικρή θέση στο παραδοσιακό διαιτολόγιο μαρτυρά ότι οι συνταγές αυτές διαμορφώθηκαν κατά τους ύστερους μεσαιωνικούς και νεότερους χρόνους όταν οι ιστορικές συνθήκες οδήγησαν τη ναυτιλία της Ρόδου σε παρακμή και έστρεψε τους κατοίκους του νησιού στη γεωργία και την κτηνοτροφία.
Ορισμένες από τις διατροφικές συνήθειες της Ρόδου τις συναντά κανείς και σε πολλές περιοχές της Μεσογείου όπως για παράδειγμα τη Μικρά Ασία και τη Νότια Ιταλία, γεγονός που μαρτυρά τους αρχαίους συγγενικούς δεσμούς και τις επαφές που είχε η Ρόδος με τις χώρες αυτές. Η γαστρονομία άλλωστε δε χρησιμοποιείται μόνο για την ικανοποίηση βιολογικών αναγκών αλλά και για τη σύσφιξη των κοινωνικοπολιτιστικών σχέσεων διαφορετικών ανθρώπων και ομάδων.
Κάποια από τα φαγητά αυτά έχουν μυητικό ή θρησκευτικό χαρακτήρα όπως για παράδειγμα τα φαγητά και τα γλυκίσματα που πλαισιώνουν αρραβώνες, γάμους, βαφτίσεις και θρησκευτικές γιορτές όπως το Πάσχα, τα Χριστούγεννα και το Δεκαπενταύγουστο.
Με δεδομένο ότι η Ρόδος αποτελούσε πάντα σταυροδρόμι των πολιτισμών, η γεύση και η διατροφή έλκει στοιχεία από την Ασία, την Ευρώπη και την Αφρική. Η βάση της ροδίτικης κουζίνας ήταν πάντα το σιτάρι και η ελιά, ενώ οι περισσότερες τροφές περιλαμβάνουν στοιχεία της ροδίτικης γης, της κτηνοτροφίας του νησιού και της αλιείας.
Σήμερα η ροδίτικη μαγειρική στηρίζεται σε νοστιμιές της θάλασσας, σε πρωτότυπες σαλάτες που δημιουργούνται από νέα κηπευτικά προϊόντα όπως η ρόκα, το αβοκάντο και το εστραγκόν που καλλιεργούνται στο νησί και σε κρεατικά μαγειρεμένα με νέες σύγχρονες συνταγές.
Πηγή: www.rhodes.gr
 |
| παραδοσιακά ζυμαρικά (μάτσι) |
 |
| παραδοσιακό γλυκό (δίπλες ή ξεροτήγανα) |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου